Expeditie met Dr. Jessica Kolbusz
Het doel van de expeditie was het in kaart brengen van het leven in deze extreme omgeving. Met behulp van hightech onderwatercamera’s werden beelden gemaakt vanaf diepten van meer dan 1.400 meter. Zo kreeg het team een mooi beeld van het leven dat zich op zulke onvoorstelbare diepten afspeelt.
Dr. Jessica Kolbusz zei: “Dit zicht gaf ons de kans om de binnenkant van zijn bek te bekijken, wat ontzettend waardevolle data opleverde over de opbouw en voedinsgewoonten van deze diepzee-roofdieren.” Deze inzichten laten zien hoe de haaien rondzwerven en hun prooi te pakken krijgen.
Zeldzame ontmoeting met een Pacifische slaperhaai
Tijdens het duiken kwam het team oog in oog te staan met een grote Pacifische slaperhaai – een soort die zelden in zijn natuurlijke omgeving wordt gezien. Het betrof een vrouwtje met een bruine, slijmerige uitstraling en een lengte van zo’n 4,4 meter. Sommige exemplaren van deze soort kunnen zelfs langer dan zeven meter worden en tot 1.000 kilogram wegen.
De haai kwam nieuwsgierig dichterbij en inspecteerde de camera, wat leidde tot unieke beelden van haar kaken en gedrag. Dit gedrag gaf de wetenschappers een mooie inkijk in hoe deze dieren zich aanpassen en jagen op zulke enorme diepten.
Leefomgeving en biodiversiteit
Pacifische slaperhaaien leven voornamelijk in de wateren van de noordelijke Stille Oceaan en de noordelijke Atlantische Oceaan. Ze zijn goed aangepast aan extreme omstandigheden en overleven ook in vulkanische onderwaterregio’s. Hun dieet bestaat vooral uit vissen die dicht bij de zeebodem leven en de reuzenoctopus uit de Stille Oceaan.
De vondst in de Tonga Trog past in het plaatje van eerdere ontdekkingen, zoals gigantische levende eieren die in onderwatervulkanen werden gevonden. Deze diepzeereuzen dragen in belangrijke mate bij aan het complexe web van leven op zulke diepten.
Het verhaal achter de “slaperhaaien”
De term “slaperhaai” verwijst naar meerdere soorten, waaronder de Pacifische slaperhaai, de hoornhaai en de zebrahaai. De naam komt van hun schijnbaar traag ogende gedrag, maar zoals deze expeditie laat zien, bewegen ze juist heel bewust.
Deze ontdekking maakt duidelijk dat er nog veel te leren valt over deze bijzondere wezens en hun rol in de ecosystemen. Met elke nieuwe observatie krijgen we een beter beeld van hoe deze diepzee-roofdieren bijdragen aan het behoud van de mariene biodiversiteit.
Elke nieuwe vondst duikt met ons dieper in het onbekende en laat ons ontdekken wat onze planeet onder het water te bieden heeft. Deze expeditie toont aan dat er nog een hele wereld vol verrassingen ligt, en dat we alleen maar moeten blijven zoeken naar antwoorden in de mysterieuze diepten van onze oceanen.
